Amazing Journey (The Who)

"Mzungu, how are you?", "Mzungu, look look", "Mzungu, I want to show you something". Of je hoort mensen gewoon Mzungu tegen elkaar zeggen en dan kijken ze je van top tot teen aan. Sommigen lachen, anderen kijken je verlegen aan. Mzungu betekent blanke of oorspronkelijk ook wel 'reiziger zonder doel', wat blanken hier over het algemeen waren. Nou, dat reiziger klopt wel, alleen hebben we wel degelijk een doel :) Voor de komende tijd is dat genieten van Malawi. We zijn hier op de 12e aangekomen en waren gelijk verkocht. Het is onwijs groen, omdat het regenseizoen is, gelukkig vooral droog, warm en zonnig en de mensen zijn ontzettend vriendelijk. De sfeer is relaxed en vergeleken met de hoofdstad van Zambia (Lusaka), waar we vandaan komen een stuk minder, hoe zal ik het zeggen 'rushi' (is dat een woord? Hmm ik denk dat gehaast niet helemaal klopt,  maar zo voelt het).  
Lusaka was een goede tussenstop voor ons om een beetje bij te komen. We werden als filmsterren onthaald op het busstation en hadden keus uit tientallen taxichauffeurs, verkopers en andere mensen die wat geld wilden verdienen. De stad is niet heel interessant,  maar leuk om wat doorheen te lopen. Er zijn een aantal grote, nieuwe dus moderne malls die er letterlijk neer gekwakt zijn. Om de malls heen is het weer 'gewoon' in de zin van dat de stoep direct op houdt en je op de weg moet lopen. Het contrast is dus wat groot. Van ruimtelijke ordening hebben ze hier niet gehoord.Het contrast in de malls en daarbuiten is ook groot. Mzungus kom je wel in de malls tegen, maar op de town market waren wij de enige mzungus. Het is overigens wel zo dat je daar gewoon relaxed kunt lopen zonder de hele tijd aangesproken te worden. Naast onze wandeling door de stad en de bezoekjes aan de malls (tijdens de regenbuien) hebben we vooral bij het zwembad gezeten en de olympische spelen gekeken. Sven gemist, maar de 1, 2, 3 op de 500 meter live gezien :) Met de tv en het internet realiseerden we ons dat Afrika daarmee wel weer heel dichtbij Nederland kwam en het dus tijd werd om weer verder te gaan. 

Met de bus van Lusaka naar Chipata, 9 uur in een intercity bus, bij vertrek gezegend met een preek van de dominee en de rest van de rit het volume op 30 met christelijke ('praise the lord' gehalte) liedjes. Het heeft ons in ieder geval veilig in Chipata gebracht, waar we hebben overnacht in een ogenschijnlijk haunted house (zie foto). Tijdens de busreis een Deense jongen ontmoet die ook hier sliep en dezelfde bestemming in Lilongwe had dus met hem de grens over gereisd,  gezellig en we konden de kosten delen. Hij had in Leiden archeologie gestudeerd en was dus wel bekend met de term 'let's go Dutch' :) En trots dat 'ie was omdat Carlsberg HET biermerk is in Malawi.

Lilongwe is net als Lusaka een stad waar eigenlijk niet zo veel te doen is. We zijn er 1 volledige dag geweest en hebben veel rondgelopen. Dat kwam omdat we het kantoor van de  busmaatschappij zochten, maar dat bleek dit jaar drie keer te zijn verhuisd. We werden dus steeds ergens anders heen gestuurd.  Op een gegeven moment weer gevraagd aan een local die helemaal met ons mee liep (10-15 min) en er toen achterkwam dat het ook daar niet meer zat. Hij voelde zich zo schuldig... Daarna de meest aardige en betrouwbare taxi chauffeur ontmoet die ons fantastisch geholpen heeft. Hij bracht ons naar het kantoor,  waar bleek dat die bus helemaal niet naar onze bestemming ging. Dus bracht hij ons naar het busstation,  zocht uit welke bus we moesten hebben en hoe laat die ging. Ook spraken we af dat hij ons de volgende ochtend naar de bus zou brengen.Terug naar ons hostel hebben we nog even over de markt gelopen.

De volgende ochtend stond onze taxi chauffeur al ruim een half uur voor de afgesproken tijd op ons te wachten.  "Geen haast" zei hij. Hij was gewoon liever te vroeg dan te laat. Hij bracht ons tot in de bus en zorgde ook dat de bagage veilig aan boord kwam. We hebben z'n telefoonnummer mocht je naar Lilongwe gaan ;) 

De busrit naar Monkey Bay duurde zoals verwacht zo'n vijf uur en gelukkig had de buschauffeur ons al voorbereid dat hij pas zou vertrekken als hij vol zou zijn, wat het wachten wat minder erg maakte. Tijdens deze reis kwamen we voor het eerst in 'aanraking' met echte armoede. We zagen enkele punten waar de WFP graan en mais uitdeelde. Doordat er vorig jaar bijna geen regen is gevallen, zijn de oogsten mislukt hoorden we later van een Nederlandse vrijwilliger in Cape Maclear.Vanuit Monkey Bay in een overvolle minibus in een half uur naar Cape Maclear.  Eenmaal met onze voeten in het water en een koud biertje in onze hand ben je zo'n reisdag snel vergeten. Wat een ongelooflijk mooie plek weer! Helaas begon het snel daarna te regenen en hebben we gezellig zitten socialisen in de bar :)

De volgende dag was het gelukkig weer droog.  Samen met een ander stel zijn we op een boottrip gegaan. We hebben gesnorkeld en supermooie tropische vissen gezien. Daarna hebben we visarenden gevoerd. De jongen floot drie keer en gooide dan een visje in het water. Super om te zien hoe ze dan zweven, duiken en in een keer met hun poten het visje uit het water plukken. Daarna naar een nog mooiere plek gevaren en heerlijk gezwommen,  van rotsen gesprongen en van de zon genoten. We waren net op tijd terug voor het weer begon te regenen. 

Diezelfde avond ontmoetten we een paar Nederlandse meisjes die in Cape MacLear vrijwilligerswerk doen. Een ander meisje was er om een melkvoedingsproject te bezoeken dat ze steunt en zij heeft ons een rondleiding door het dorp gegeven en met haar hebben we de kliniek bezocht, waar de arts ons heeft rondgeleid. Indrukwekkend!  

Marloes, of ook wel Lucy, is vrijwilliger bij Chembe projects. Zij heeft ons niet alleen verteld hoe ze in het dorp allerlei projecten hebben, waarbij vooral veel locals betrokken zijn, om de community vooruit te brengen. Ze heeft ons ook meegenomen naar een lokaal restaurant,  waar Henri Nsima (maïs pap) heeft gegeten zoals het hoort: met zn handen. En naar de lokale kroeg waar hij het zelfs aandurfde het lokale bier te proeven: Chibuku. Dit zit in een melkpak en wordt gemaakt van rijst, melk, maïs en weet ik wat veel meer. Het ruikt zuur en na één slok besloot hij toch maar over te gaan op een 'green one' (carlsberg). Het was ontzettend leuk om Cape Maclear op deze manier te leren kennen.  Net als Marloes :) 

Omdat zij vandaag een nieuwe vrijwilliger in Lilongwe moest ophalen konden we meerijden tot Salima, waar wij richting Senga Bay zijn gegaan.  Lifuwu heet het dorpje. Vanaf de afslag zijn we met de fietstaxi naar de lodge gegaan. Met de inkomsten van deze lodge worden ook drie community projecten ondersteunt op het gebied van educatie en health care. Morgen gaan we in ieder geval mee naar de school en hopelijk (als er voldoende plek is) op outreach voor gezondheidszorg in de omgeving.  

Daarna gaan we verder naar het noorden, Nkhata Bay, om weer even te relaxen. Om vervolgens de grens over te gaan naar Tanzania. Omdat we een busrit van 18 uur niet echt zien zitten hebben we besloten om van Mbyea naar Dar es Salaam te vliegen. Die vlucht duurt 1, 5 uur en je gelooft het niet,  maar is net zo duur als de bus. Fastjet is de Afrikaanse Easyjet en we hebben niet lang getwijfeld om het ticket te boeken, zoals je vast kunt begrijpen. 

Maar goed, niet te ver op de zaken vooruit lopen... Zoals je leest genieten we nog steeds volop,  maken we mooie en indrukwekkende dingen mee en zo af en toe lukt het om ook jullie daarvan op de hoogte te brengen :) Tot snel!