Killer Queen (Queen)

Damaraland, het oorspronkelijke leefgebied van de Damara's. Eén van de oudste etnische groepen van Namibië waarvan men zich nog steeds afvraagt hoe ze hier terecht zijn gekomen. Ze vormen slechts 7, 5% vd bevolking van Namibië (totaal 2 miljoen dus 150.000). Tegenwoordig woont nog maar een kwart van de Damara's in dit gebied. Niet gek, want het is een kurkdroog gebied. Toch weten mens en dier het hier al lang te redden. Dat bewijzen de vele rotstekeningen die hier te vinden zijn en natuurlijk de mensen en de dieren die er nog steeds leven :) Wij hebben ons in deze regio met name gefocust op die rotskunst. De White Lady bij Brandberg is een van de meest besproken tekeningen, omdat de 'ontdekker' ervan dacht dat het een afbeelding was van een blanke vrouw, dus dat de Europeanen zich toch wat eerder in Afrika hebben gemeld dan gedacht. Uiteraard bleek dit een misvatting, aangezien de tekening ca. 2000 jaar oud is. De White Lady stelt in feite een medicijnman voor, die in een trance verkeert. De witte gloed moest dat voorstellen. Na een wandeltocht van een uur hebben we de tekening gezien. Een aantal tekeningen er omheen zijn zelfs 5000 jaar oud. De volgende dag hebben we bij Twyfelfontein (de naam betekent letterlijk wat het is) nog een wandeltocht gemaakt. Hier zijn nog veel meer tekeningen en graveringen van dieren (zelfs van pinguins en zeehonden!) te zien op rotsblokken die naar beneden zijn gevallen. Op en onder de andere gevallen rotsblokken zijn waarschijnlijk nog meer inscripties te vinden, maar men laat de natuur z'n gang gaan. Het is heel mooi dat ze de natuur de natuur laten. Dat zagen we ook bij de zogenaamde Organ Pipes: dolerietkolommen van 150 miljoen jaar oud en de Burnt Mountain die letterlijk verbrand is, waardoor alles er op en er omheen dood, zwart en rood is.
Hoe droog Damaraland is, zagen we ook op onze camping die direct aan een droogstaande rivier lag. De simpelste camping van de reis met een open toilet en douche waar water verwarmd wordt door de zon. Heel erg leuk en zo, vooral als je met 40 graden een verkoelende douche wil nemen (want geen water in de rivier) en het douchewater blijkt bloedheet te zijn... Bij het ontbijt werden we nog wel verrast door een op hol geslagen kudde Hartebeesten (Antilope) die door de rivier denderde. Geweldig uitzicht om bij te ontbijten!

Op weg richting Etosha zijn we langs het Petrified Forest gegaan, een versteend woud. We wilden wel eens weten hoe hout in steen kan veranderen. Om er nog maar even wat geschiedenis tegen aan te gooien een korte versie van de uitleg: Ongeveer 250 miljoen jaar geleden zijn de boomstammen (grote dennenbomen van 70 meter) door een gletsjer (blijkbaar was er toen een ijstijd) vanuit Centraal Afrika naar hier gedreven, een dal waar ze bedolven zijn geraakt onder zand. De mineralen vanuit het grondwater zijn in de bomen getrokken en hebben alle organische materialen vervangen. Het ziet er nog steeds uit als hout, alleen voelt het als steen. Bizar om dit te zien en te voelen.

Na deze dagen vol historie werd het tijd voor onze laatste missie in Namibië: wilde dieren spotten. Van de Big Five - olifant, leeuw, zwarte neushoorn, luipaard en kaapse buffel- zijn deze, op deze laatste na, allemaal te vinden in Etosha (gelukkig hebben we later deze reis nog wel kans deze te spotten). Vijf dagen de tijd om ze te vinden! Ontzettend leuk om verschillende 'drives' te doen, op zoek naar de diertjes. Op de eerste camping in Okaukuejo zijn we begonnen met twee gamedrives, waarin we veel hebben geleerd over de birds en the beasts. Daarna zijn we rond Halali en Namutoni zelf op pad gegaan. En het is gelukt: we hebben de Big 4 van Etosha gezien!!! Heel bijzonder om 's avonds bij een waterplaats vijf neushoorns te zien drinken en te zien baden met aan de overkant een Hyena. Dat lelijke, maar bijzondere beest zagen we ook in een open veld lekker smullen van een zebra en tegelijkertijd jakhalzen en aasgieren op afstand houdend. Of wat dacht je van de heuse Killer Queen (op het moment dat we haar zagen meer een Lazy Queen) met haar welpen chillen onder een boom, om een paar km verder (lucky us) twee (mannetjes)leeuwen onder een boom te zien liggen. Helaas lagen ze met hun rug naar ons toe. Dus: even flink met de autodeuren slaan voor een mooie foto :) Ze staan er mooi op met een ietwat geirriteerde blik in hun ogen...
Bij terugkomst werden we getipt over een luipaard (die zich bijna nooit laat zien) en zijn we snel omgekeerd om op zoek te gaan. Hoe groot is de kans dat hij er nog zou zijn? Nihil, maar gegokt en gewonnen: Daar zat hij trots met zijn kop omhoog te poseren, alsof 'ie op ons zat te wachten. Over gokken gesproken: zo'n gamedrive is constant gokken welke weg je inslaat of welke kant je opkijkt. Als je goed gokt heb je werkelijk de hoofdprijs!

De leukste drive was over de Rhino drive, een uitdaging door de plassen na enkele hevige onweersbuien. We zagen op een gegeven moment ontzettend veel olifantenpoep, niet een beetje maar een heel spoor. Wij natuurlijk voelen en ruiken of het vers was....not...We hadden de illussie dat we aan het einde van het spoor een hele kudde zouden vinden. Toch werden we op de terugweg beloond met welgeteld één olifant die lekker een boom aan het verslinden was. Op onze laatste dag in Etosha werden we alsnog verrast toen we 20 minuten opgehouden werden door een kudde van 20-25 olifanten die de weg versperde. Groot en klein, jong en oud. Heel gaaf om te zien hoe de kudde zich voortbeweegt en de oudere mannetjes op de uitkijk blijven staan en de weg blokkeren zodat de jonkies 'veilig' kunnen oversteken.

Inmiddels zitten we in Windhoek en hebben na 4400 km in 20 dagen de auto weer ingeleverd. We zijn erg onder de indruk van dit land. Aan het begin van dit verslag schreven we al dat het 22 keer groter is dan NL en met maar 2 miljoen inwoners is er een immense ruimte met zeer afwisselende natuur, ongelooflijke uitzichten en ontzettend veel historie. De cultuur van het land laat zich lastiger omschrijven door de veel verschillende stammen, die min of meer ontheemd zijn geraakt door de loodrecht getrokken landsgrenzen door de kolonisators (zowel Duits, Engels als Afrikaans). Ook heeft Namibië erg geleden onder de onderdrukking van het apartheidsregime van Zuid Afrika. Namibië is immers pas sinds 1990 onafhankelijk.

Veelzijdig, relaxt, vriendelijk en veilig, zo ervaren wij Namibië. Het is boven verwachting: "Mooier as ek ooit gehad durven drome. Ek wil nog nie naar huis nie".

Het is overigens ook heerlijk om weer even in een normaal bed te liggen en bij te komen. Onze was lag net alweer schoon en opgevouwen klaar. Morgen nog een dag genieten van Windhoek. Gelukkig doet het zijn naam geen eer aan (zonnig en 30 graden). De naam komt van Winterhoek (Zuid Afrikaanse bergketen waar de stichter van Windhoek geboren is). Anyway, wij duiken morgen waarschijnlijk nog lekker even in het zwembad om ons maandag ochtend te melden voor de 8-daagse safari (weer in een tent, dit keer op de grond), die ons via Botswana naar Zimbabwe zal brengen. Daar zullen we jullie vast en zeker weer kunnen verblijden met een verslag over onze nachtelijke avonturen bij de Bushmen, onze Mokoro-tocht door Okavango Delta (krokkie's en hippo's), de tocht door Chobe National Park en de douche onder de Victoria Falls!